W roku 2012 z importu pochodziło 13% węgla kamiennego, 70% gazu ziemnego, 96% ropy naftowej i niemal 2,5% energii elektrycznej. Z uwagi na zwiększające się koszty wydobycia krajowych surowców kopalnych tendencja ta będzie się utrzymywała prowadząc do stopniowego, ale konsekwentnego zwiększania stopnia uzależnienia polskiej gospodarki od zewnętrznych dostaw. Niedługo pojawi się też potrzeba uzupełnienia krajowego miksu energetycznego o inne technologie, niewymagające zewnętrznych dostaw surowców energetycznych.

Polska ma znaczący potencjał odnawialnych zasobów energetycznych, w tym wiatru. Należy pamiętać, że rozwój OZE oznacza nie tylko dynamiczne uzupełnianie niedoborów mocy innowacyjnymi, zielonymi technologiami, ale przede wszystkim dywersyfikację źródeł wytwarzania energii, co za tym idzie – znaczącą poprawę bezpieczeństwa energetycznego naszego kraju.

Z punktu widzenia bezpieczeństwa energetycznego istotne jest, aby jak najdłużej utrzymać dostępność krajowych zasobów węgla, będzie to jednak wymagało rozwijania innych technologii w celu pokrycia rosnących potrzeb energetycznych Polski. W przeciwnym wypadku niebezpieczny może być z jednej strony deficyt mocy wytwórczych, z drugiej rosnące ceny importu surowców energetycznych znacząco podniosą ceny energii dla Polaków. Wykorzystanie OZE, w tym energetyki wiatrowej, wpłynie korzystnie na poprawę bezpieczeństwa energetycznego Polski.

Sygnatariusze listu apelują o wsparcie ambitnego i wiążącego celu OZE na rok 2030 w toczącej się międzynarodowej dyskusji nad ramami polityki klimatycznej i energetycznej po roku 2020. Ich zdaniem ambitny, ale możliwy do zrealizowania i wiążący cel OZE na rok 2030 pozwoli na skuteczne zagospodarowanie ogromnego potencjału naszego kraju przy kosztach konkurencyjnych do innych technologii niskoemisyjnych.